İmam Hüseyin (a.s), gençlerinin ve dostlarının öldürülüp yerde yattığını görünce Allah yolunda şehit olmak ve fedakârlık göstermek için hazırlandı ve yüksek sesle buyurdu:

"Allah Resulü'nün (s.a.a) Ehlibeyt'inden düşmanları uzaklaştıracak biri yok mu? Bizim hakkımızda Allah korkusu taşıyan bir müvahhit yok mu? Allah rızası için bize yardım edecek kimse yok mu?"

Çadırlarda bulunan kadınların bunu duymasının ardından bir kıyametti koptu. Ağlamalar, sızlamalar başladı.

İmam Hüseyin (a.s) çadırın önüne gelip Hz. Zeyneb'e (s.a) buyurdu: "Küçük oğlumu getir de vedalaşayım."

Çocuğunu ellerinin üstüne alıp öpmek istedi, ansızın Harme bir ok fırlattı. Bu ok çocuğun boğazına saplandı ve ölmesine neden oldu.

İmam Hüseyin (a.s), Hz. Zeyneb'e (s.a) "Çocuğu tut!" buyurdu ve kendisi de ellerini çocuğun boğazından akan kanla doldu-rup gökyüzüne serpiyor ve şöyle diyordu:

Bu musibetler benim için kolaydır; çünkü Allah yolundadır ve Allah bunları görmektedir.

İmam Muhammed Bâkır (a.s) şöyle buyurmuştur:
İmam Hüseyin'in (a.s) gökyüzüne serptiği kanın bir damlası dahi yere düşmemiştir!